Tylko 19 dni suwerenności
Tylko 19 dni suwerenności
Kiedy 11 listopada oglądałem w telewizji satelitarnej relacje z uroczystości upamiętniających odzyskanie przez Polskę niepodległości, to miałem wrażenie, że ideą przewodnią działania polskich polityków jest obrona polskiej niepodległości i serdeczne dbanie o to, aby Polska była suwerenna. Potem się okazało, że mam tylko 19 dni tych złudzeń, ponieważ Polska zrzeka się dobrowolnie tejże suwerenności w dniu 1 grudnia kiedy zaczyna obowiązywać Traktat Lizboński. Urzędnicy Unii Europejskiej w zakulisowych targach wybrali pana Van Rompuy na urząd prezydenta Rady Europy, a Lady Ashton na ministra spraw zagranicznych UE. Pani Ashton ma do dyspozycji 7 tysięcy urzędników pozostających na utrzymaniu podatników europejskich. To więcej niż dywizja urzędników, to się nazywa Urząd, który przerósł fantazje Kafki, „anonsowane” przez Kafkę w „Procesie”.
Jeżeli to, co się dzieje w Europie jest wynikiem strajku w stoczni Gdańskiej, a ci co doprowadzili do jej likwidacji tak twierdzą, to efekty tego strajku przerosły założenia organizatorów. Marzenia globalistów zapowiadają przyjęcie do Unii takich wielkich krajów jak Turcja czy Ukraina , i tak wojowniczych jak Gruzja. Wtedy zmartwienia następców Lady Ashton będą naprawdę karkołomne.
Póki co, czekajmy spokojnie na rozwój wypadków, ponieważ nie znane są wyroki ludzkie i boskie. Świat się zmienia szybciej niż poglądy polityczne najbardziej oportunistycznych polityków i nawet oni nie nadążają za tempem tych zmian.
Jak informuje nas Roman Pawłowski na stronie internetowej Gazety Wyborczej, na ekrany kin wchodzi dokument o działalności „Yes-Menów”, performerów i partyzantów kulturowych ze Stanów Zjednoczonych . Obraz ten daje jeden z najbardziej przenikliwych portretów współczesnego kapitalizmu. Posłuchajcie sami, cytuję fragment zapowiedzi tego filmu z Gazety Wyborczej :
„Przechodnie , którzy rankiem 12 listopada 2008 roku śpieszyli się do biur na Manhattanie, nie przeczuwali, ze tego dnia wezmą udział w wielkiej medialnej mistyfikacji. Przy wejściach do metra czekali na nich gazeciarze w koszulkach ”New York Times” rozdający specjalne wydanie tej opiniotwórczej gazety. Ludzi machinalnie brali egzemplarze i szli dalej. Dopiero kiedy zaczynali czytać, stawali jak wryci. Wielki tytuł na pierwszej stronie informował o zakończeniu wojny w Iraku i wycofaniu amerykańskich wojsk. Na zdjęciu widać było helikoptery odlatujące z bazy w Bagdadzie. W środku było jeszcze więcej zaskakujących informacji”... – koniec cytatu.
Twórcami tej mistyfikacji – jednej z największych w historii prasy- byli artyści z grupy The Yes Men. Film „Yes-Meni naprawiają świat”, który wszedł na ekrany polskich kin, przypomina najbardziej spektakularne akcje tej grupy.
A w Polsce sami politycy występują w roli „Yes-Menów”. Premier Tusk chce wprowadzić szybkie zmiany i proponuje zmianę konstytucji . Premier chce ograniczyć władze prezydencką i pozbawić prezydenta prawa weta. Propozycja zaskakująca, jeżeli premier Tusk zakłada własne zwycięstwo w wyborach prezydenckich. Premier chce także zmniejszyć liczbę posłów i senatorów wybieranych / w przyszłości / w okręgach jednomandatowych, ale od razu podkreśla, że na to zgody nie będzie.
Czyli jest to rodzaj happeningu, podobny do tego jaki uprawiają performerzy z grupy „Yes Men”.
Brakuje tu tylko elemnetów partyzantki politycznej, ale ta jest codziennością telewizyjnych wystąpień polskich polityków.
Kiedy wejdzie w życie Traktat Lizboński performerski charakter działalności politycznej w Polsce zostanie zdecydowanie wzmocniony.
23 listopad 2009
www.wojciechborkowski.com
Wersja do druku